تقارن در معماری تقارن در معماری ایرانی چه نقشی دارد آرچی لرن | معماری نواز

گاهی اتاق دارای سه پنجره بوده که در این صورت سه‌دری خوانده می‌شده است. در بعضی موارد حجره‌ها به صورت دوطبقه ساخته می‌شد که رفتن به طبقه بالا از طریق راهروهای ارتباطی انجام می‌گرفت. معمولا چنین اتاق‌هایی از حداقل روشنایی برخوردار بودند، سقف آن‌ها کوتاه بود و از نوع طاق آهنگ ساخته می‌شد. سر‌در ورودی بنا به کاشی‌هایی با عبارات مذهبی مزین بوده است تا افراد به هنگام ورود و خروج از زیر آیات قرآنی یا روایات و عبارات دینی عبور کنند.

معماری ایرانی و سیر تحول آن در دوره های تاریخی گوناگون

کوچک و نیمه روشن ساختمان ، مرکز متمایز و مستقلی را پدید می آورد که قادر است اجرای بنا را به خود بخواند و مبنای تشکل آنها را فراهم نماید. عناصر فضایی مانند ایوانها ، حجره ها ، تالارها و … پیرامون این مرکز جای می گیرند و در اتصال با آن است که شخصیت و مکان خود را در مجموعه می یابند . بدین گونه حیاط ، آحاد فضایی را به یکدیگر می پیوندد و باعث تشکل بنا می گردد. تقارن در معماری به فضا تعادلی می بخشد که در چشم انسان خوشایند است . انسان در چنین فضایی احساس آرامش و راحتی میکنند و بسیار دیر از آن خسته و دلزده می شود گویی همواره با آن انس داشته است فضای متقارن به سادگی درک می شود و شاید همین سهولت ادراک ، یکی از دلايل مطلوبیت آن باشد. ایوان های شرقی و غربی نیز هرچند تقريبا هم انداز ه اند اما تزیینات کاملا متفاوت دارند .

چطور میشه معماری هویت‌مند داشت؟

فاصله میان در و خانه که معمولا به‌شکل راهرو است را دهلیز می‌گویند. دهلیزها بسته به وسعت خانه‌ها دارای اندازه‌های متفاوتی‌اند و معمولا تزیینات چشم‌نوازی در آن‌ها دیده می‌شود. در معماری هخامنشیان الهام گیری و ترکیبی از الگوهای معماری ماد، آشوری، عیلام، مصر، ایونیا و اورارتی رواج بود.